سطح سه حوزه علمیه، کارشناسی ارشد ادیان ابراهیمی، مدرس جامعة الزهرا.
چکیده
مکاندار بودن خداوند، یکی از مصادیق صفات خبری است که ظاهرگرایان، از ظاهر برخی آیات و روایات برداشت کردهاند. حدیث جاریه یکی از این روایات است که گروهی مانند جریان مدعی سلفیگری، بر اساس ظاهر آن، در آسمان بودن خداوند متعال را برداشت کردهاند. مسئلۀ اصلی برای نگارنده این مقاله، چگونگی استدلال عالمان متسلف، برای در آسمان بودن خداوند سبحان، بر اساس حدیث جاریه، بوده است؛ از اینرو، نظرات چهار عالم تأثیرگذار در این جریان (ابنتیمیه، بنباز، البانی و ابنعثیمین) را به روش کتابخانهای و با جستوجوی عبارت «فی السماء» در تمامی کتابهای آنان، جمعآوری و سپس شیوهی استدلال آنها را تحلیل و نقد کرده است؛ پس از آن، برای اثبات خطای ظاهرگرایان در نپذیرفتن مجاز و تأویل، آیاتی از قرآنکریم و روایاتی از پیامبر6 را ارائه داده که حدیث جاریه با آنها معارض است.
)