شبه‌قارۀ هند، که طیف وسیعی از جمعیت پانصدمیلیونیِ پیروان مذهب احناف را به خود اختصاص داده است، در طول تاریخ در مقابل غیرمقلدین به‌ویژه محمد بن عبدالوهاب ساکت ننشسته است و عالمان فرهیختۀ آن دیار تألیفات بسیاری را به نگارش درآورده‌اند. یکی از آن مکتوبات، مثنویِ علامه وکیل احمد سکندرپوری به‌نام وهابی‌نامه است. این اثر، که بیش از 2500 بیت شعر در 67 عنوان و 155 صفحه دارد، در نقد آرا و اندیشۀ وهابیت و بیان تاریخچۀ آن سروده شده است. در سال 1312ق، این مثنوی برای اولین بار با حاشیۀ مولوی محمد جمیل سکندرپوری و تنظیم عبدالعلی مدراسی، در چاپخانۀ «أصح المطابع لکهنو» در قالب چاپ سنگی و به زبان فارسی منتشر شد.
)