علمای مذاهب اسلامی (برخلاف ابن تیمیه و سایر سلفیان)، بر عدم حرمت بنای بر قبور اجماع دارند؛ البته برخی آن را مکروه و در مواردی (مثل بنا برای فخرفروشی)، حرام میدانند. مجوّزین برای اثبات نظر خود، به ادله ای تمسک کرده اند که یکی از آنها، آیه(لَنتّخذنّ علیهم مسجداً) می باشد؛ در مقابل، سلفیان این عمل را حرام و ذریعه به سوی شرک معرّفی کرده و هدم بنای بر قبور را واجب می دانند. آنها دلالت این آیه را رد و اشکالاتی بر آن وارد کرده اند؛ مثلا می گویند: این حکم در ادیان گذشته بوده و نمی توان آن را برای مسلمین ثابت دانست؛ برخی دیگر نیز با استناد به روایات نهی از بنای بر قبور گفته اند: کسانی که در آیه، قصد ساخت مسجد بر قبر اصحاب کهف را داشتند، از مشرکین بودند نه مومنین!
لکن با تدبّر در مفاد آیه (لَنتّخذنّ علیهم مسجداً) و روایاتی که در این زمینه وارد شده، روشن می گردد، گروهی که قصد ساخت مسجد را داشتند از مومنین بودند و این کار را نیز انجام دادند؛ همچنین با تدبّر در روایات ناهیه روشن می شود که این نهی، به جهت پرستش صاحبان قبور توسّط مشرکین بوده و با جواز بنای بر قبور اولیا به جهت عبادت خداوند، منافاتی ندارند.
)