دانشپژوه مؤسسۀ دار الإعلام لمدرسة أهل البیت (شعبۀ شیراز).
چکیده
سلفیها با استناد به آیات و روایات مختلف از جمله آیۀ 100 سورۀ توبه، مدعی هستند که خداوند متعال بر تمامِ اعمال و باورهای سَلَف (اهل سه عصرِ صدر اسلام) صحه گذاشته است. آنان معتقدند که فهم سَلَف بر خَلَف حجت است؛ بهطوری که خَلَف برای درک مسائل دینی باید فهم و نظر خود را رها کند و به فهم سَلَف رجوع نماید. آنان بر این باورند که مدلول آیۀ موردنظر، بر تمامِ سلف دلالت دارد و طبق صریحِ این آیه، خداوند متعال از سَلَف در تمامِ حالات راضی است و تبعیتکنندگانِ از ایشان را میستاید. با بررسیِ کتابهای تفسیریِ معتبر میتوان به این نتیجه رسید که آیۀ 100 سورۀ توبه تمامِ سَلَف را شامل نمیشود و مدح در این آیه، دلالتی بر حجیت فهم سلف ندارد؛ همان طور که اتّباع در این آیه، تمامِ مسلمانان تا روز قیامت را شامل میشود. پس در نهایت، اگر کسی به حجیت فهم سَلَف قائل باشد، ناگزیر باید به حجیت فهم تمامِ مسلمانان تا روز قیامت قائل باشد.