یکی از باورهای مهم وهابیت، کفر و شرک خواندن نفْس علم غیب غیرخداست. این ادعای وهابیان ریشه در طاغوت خواندن مدعی علم غیب دارد. آیات نفی علم غیب از غیرخدا، از دلایلی است که وهابیان برای اثبات ادعای خویش به آن استناد می‌کنند. استناد وهابیت به این آیات قرآن، دچار مشکلات اساسی است: اول آن‌که آیات قرآن در تبیین علم غیب چند دسته است: یکی از آنها، آیاتی است که وهابیان به آن استناد می‌کنند و آنان از آیات دیگری که علم غیب را برای غیرخدا اثبات می‌کند، چشم‌پوشی کرده‌اند. بنابراین، استناد وهابیت به آیات نفی علم غیب از غیرخدا، نوعی قشری‌گری و نادیده گرفتن آیات دیگر قرآن است. دوم آن‌که روایات صحیح فراوانی در منابع شیعه و سنی وجود دارد که علم غیب به غیرخدا نسبت داده شده است. سوم آن‌که نصوص قرآنی و روایی نسبت دادن علم غیب به غیرخدا را مخصوص انبیا( ندانسته و برخی از صالحان را نیز در زمره‌ی دارندگان علم غیب شمرده است. لذا ادعای وهابیت در کفر و شرک و طاغوت خواندن علم غیب غیرخداوند، با نصوص دینی تضاد دارد.
)