مسئله عدم ایمان مشرکان به ربوبیت پروردگار متعال، از موضوعات مُسَلم و محرز قرآن کریم است. دلیل شرک آنان در ربوبیت این است که معبودهای خود را نافع، ضار و مالک شفاعت می پنداشتند. آنان علیرغم اینکه خالقی جز الله نمی شناختند، اما شئون ربوبی را به غیرالله نسبت می دادند؛ از اینرو، علامه طباطبایی معتقد است، مشرکین با اینکه خالقی جز الله نمی شناختند، اما در ربوبیت مشرک بودند؛ زیرا تدبیر امور هستی را در دست معبودهای خود می دانستند؛ برخلاف دیدگاه علامه طباطبایی، علمای وهابی مشرکین را در مسئله ربوبیت موحد می دانند و معتقدند: مشرکین همانگونه که به خالقی غیر از الله معتقد نبودند، ربوبیت را از آن الله می دانستند و مالک، رازق، محیی، ممیت و مدبری جز الله نمی شناختند. ادله فراوانی از قرآن بر بطلان دیدگاه وهابیان مبنی بر عدم شرک مشرکین در ربوبیت دلالت دارد که در این نوشته، مهمترین آنها را از زبان علامه طباطبایی بیان خواهیم کرد.