اصطلاح «نواقض الاسلام» به‌معنای اموری است که ارتکاب آنها موجب ارتداد و خروج شخص از دایرۀ اسلام می‌شود. این اصطلاح در آیات قرآن، روایات نبوی، سخنان صحابه و تألیفات علمای اهل‌سنت استعمال نشده است و نخستین فردی که آن را برای موجبات ارتداد به‌کار برد، محمد بن عبدالوهاب است. وی ده مورد از موارد مهم نواقض الاسلام را نام می‌برد که از مهم‌ترینِ آنها، واسطه‌قراردادن میان خود و خداست. پیش از او، ابن‌تیمیه بدون ذکر این اصطلاح و به‌عنوان مواردی که اسلام را از بین می‌برد، مصادیق نواقض الاسلام را در تألیفات خود آورده است.
)