یکی از مسائل چالش‌برانگیز بین مسلمانان، توسل به اولیای الهی و ندای به آنها بعد از وفات است. وهابیت و بعضی دیگر از مسلمانان این مسئله را شرک میدانند و برای اثبات مدعای خود از آیاتی که خطاب به بت‌پرستان زمان پیغمبر6 بوده است استفاده میکنند و معتقدند دون‌اللهی که خواندن آن شرک است عام است و شامل بت و پیامبر و اولیای الهی بعد از وفاتشان می‌شود. در مقابل بعضی از علمای دیوبندیه این اطلاق را قبول ندارند و معتقدند هر ندایی موجب شرک نمی‌شود، بلکه ندایی شرک است که یکی از اسباب شرک در آن باشد و غالباً سه مسئله را از اسباب شرک میدانند: 1. حاضر و ناظر پنداشتن ارواح اولیا؛ 2. معتقد بودن به علم غیب اولیا؛ 3. استعانت از ارواح اولیا. در این مقاله، بعد از ذکر هر یک از سه مورد راه‌حلی که برای برون‌رفت از آنها بیان شده نیز اشاره شده است و در پایان دلایلی که علمای دیوبندیه بر جواز ندای غیرالله بیان کرده‌اند طرح می‌شود.
)