کارشناسی ارشد کلام اسلامی، پژوهشگر مؤسسۀ دار الإعلام لمدرسة أهل البیت و دانشجوی کارشناسی ارشد رشتۀ علوم سیاسی دانشگاه باقرالعلوم
چکیده
بهاعتقادِ سلفیۀ جهادی هر مسلمانی که به دستورات الهیِ بیانشده در قرآن و سنت عمل نکند، کافر است و از دین خارج میشود. در مقالۀ پیشِرو با روش توصیفیتحلیلی، با استفاده از مبانیِ فکریِ سلفیه به بررسیِ این دیدگاهِ سلفیۀ جهادی پرداخته شده و روشن گردیده است که اولاً: بهاتفاقِ علمای اسلام اگر عملنکردن به دستورات الهیِ بیانشده در قرآن و سنت بهدلیل عدماعتقاد به آن دستور یا بهدلیل انکارِ آن باشد، میتواند موجب کفر و خروج از اسلام شود؛ اما اگر کسی بهخاطر جهالت، سستی و تنبلی، ترس، مصالح فردی یا مصالح نفسانی از عمل به برخی از دستورات الهی اجتناب ورزد، هرچند عمل وی از مصادیق کفر اصغر است، نمیتوان وی را کافر و خارج از دین اسلام دانست و نمیتوان عملِ او را از مصادیق کفر اکبر به شمار آورد. ثانیاً: سلفیۀ جهادی «التزام حاکمان کشورهای اسلامی به مصوبات مجالس قانونگذاری و پارلمانها» را از مصادیق عملنکردن به دستورات الهی دانستهاند؛ در حالی که دلیلی بر این مسئله وجود ندارد و حاکم میتواند با این قید که مصوبات مجالس در صورتی لازمالاجرا هستند که با شرع مقدس اسلام منافات نداشته باشند، هم به آن مصوبات ملتزم شود و هم به دستورات الهی عمل کند.