1
دانش پژوه دوره چهارم موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت علیهم السلام
2
پژوهشگر موسسه دارالاعلام لمدرسة اهل البیت
چکیده
ناصر بن عبدالله قفاری از جمله وهابیانی است که با تالیف کتب متعددی مانند کتاب "اصول مذهب الشیعه الامامیه الاثنی عشریه،" افترائات فراوانی را به مبانی تشیع وارد کرده است. او در این کتاب و در ذیل بحث، از دیدگاه شیعیان در مورد حجیت قرآن چند ادعا مطرح می کند که نگارنده در مقاله پیشرو به نقد و بررسی دو ادعای او میپردازد.
اول اینکه شیعیان، حجیت قرآن را مشروط بر وجود قَیِّم و کلام ائمه خود میدانند؛ چنانکه روایت «ان القرآن لایکون حجه الا بقیم»، بر این مسئله دلالت میکند. ثانیا شیعیان، معرفت قرآن را مختص به ائمه خود دانسته و جایگاهی ویژه برای علمیت آنان قائل هستند؛ چنانکه روایات فراوانی در تجلیل مقام علمی امامان خود نقل کردهاند.
درباره ادعای اول قفاری باید گفت: تمامی پیروان مکتب اهلبیت:، معتقد به حجیت ذاتی و استقلالی قرآن کریم هستند؛ لذا مراد از «أَنَّ الْقُرْآنَ لَا یَکُونُ حُجَّهً إِلَّا بِقَیِّم»، این است که اهلبیت:، بعد از حضرت رسول6، عهدهدار تبیین و تشریح معارف قرآنی هستند؛ چراکه در قرآن موارد فراوانی وجود دارد که تبیین و تشریح آنها برای عموم مردم ضرورت دارد. در مورد ادعای دوم قفاری نیز باید گفت، مرجعیت علمی اهلبیت:، (در تمامی مسائل علمی از جمله در تفسیر قرآن)، از مسائلی است که فریقین به آن اذعان داشته و شواهد فراوانی بر آن در کتب خود اقامه نمودهاند.
)