کارشناسی ارشد کلام اسلامی، پژوهشگر مؤسسۀ دار الإعلام لمدرسة أهل البیت و دانشجوی کارشناسی ارشد رشتۀ علوم سیاسی دانشگاه باقرالعلوم.
چکیده
توسل به ذات اولیا و مقربان درگاه الهی، در طول تاریخ، از اعمال رایج میان مسلمانان بوده است. در این میان، عدهای به مخالفت با این رسم دیرینه برخواسته و با تکیه به برخی دلایل، عمل مذکور را مورد انکار قرار دادهاند. این دلایل به دو قسم تقسیم میشوند: اولا، ادلهای که توسل به ذات را وسیله و مقدمه شرک دانسته و از باب "سد ذرایع" با آن مخالفت کردهاند. دوما، ادلهای که توسل به ذات را از مصادیق بدعت دانستهاند. در این مقاله با روش توصیفی تحلیلی اثبات میگردد که توسل به ذات، نه مقدمه شرک است و نه از مصادیق بدعت میباشد.