1
دانش‌پژوه دوره سوم مؤسسه دارالاعلام لمدرسة اهل‌البیت و کارشناسی ارشد مؤسسه علوم حدیث؛
2
دانش‌پژوه دوره چهارم مؤسسه دارالاعلام لمدرسة اهل‌البیت و کارشناسی ارشد مؤسسه مذاهب اسلامی؛
چکیده
اصطلاح «اهلحدیث» در هند، به جماعتی اطلاق می‌شود که غیر مقلد هستند. تفکر اهلحدیث ابتدا در قرن هشتم هجری، توسط شاگردان باواسطه ابنتیمیه در هندوستان رواج پیدا کرد. در گسترش این تفکر در شبهقاره، نام "نذیر حسین" و "صدیق حسن خان" بیش از بقیه ذکر می‌شود. این دو، در سال 1902م، برای انسجام بیشتر اهلحدیث، اقدام به تأسیس گروهی بهنام «جمعیت اهلحدیث» نمودند که امروزه این جمعیت، موفق به تأسیس شعبه‌های مختلفی در هند و پاکستان شده است. اهلحدیث هند هم‌اکنون در پوشش‌های مختلفی از جمله برگزاری کنفرانس، تأسیس مدارس، پخش کتاب و کمک به نیازمندان، فعالیت دارد؛ همچنین می‌توان ادعا کرد، آنها عقیده ابنتیمیه را در نفی تقلید، زیارت قبور، توسل و استمداد از غیر خدا، قبول دارند؛ ولی در عصر حاضر، از تکفیر مسلمانان خودداری کرده و در این مورد خاص، علیه سلفی‌های تکفیری موضع می‌گیرند. هدف این مقاله، بررسی این دو دیدگاه و مطالعه در مشترکات و مفترقات آنها، بهشیوه توصیفی است.
)