عموم مسلمانان شیعه و اهلسنت، طلب شفاعت از اولیای الهی و رسول خدا$ را پس از وفاتشان با استناد به نصوص معتبر میپذیرند؛ ولی وهابیان معتقدند، کسی نباید از غیرِ خدا درخواست شفاعت داشته باشد. دلایل آنها را در این مورد، به چند محور عمده میتوان تقسیم کرد: یکی اینکه طلب شفاعت از غیر خدا را عاری از دلیل و برهان میدانند، دیگر اینکه تصور میکنند این کار، بهمنزله الهدانستن غیر خداست یا شفاعت را دعای غیر الله میشمارند، دیگر آنکه اعتقاد دارند، هیچ کس غیر از خدا نمیتواند در شفاعت، دخیل باشد و آخر اینکه طلب شفاعت از پیامبر$ را مخصوص به زمان حیات ایشان میدانند. در ادامه به ادعای آنان چنین پاسخ داده میشود که اولًا بین شفاعتخواهی مشرکان از بتها و طلب شفاعت مسلمانان از دوستان خدا، تفاوتی بنیادین وجود دارد و آن این است که بتپرستان، هیچ برهانی بر شفیعدانستن بتها نداشتند و همچنین آنها را در عرض نیروی الهی اتخاذ کرده بودند. درصورتی که مسلمانان برای این کار، هم برهان دارند و هم اینکه نیروی اولیای خدا را در طول قدرت او و مخلوق او میدانند. ثانیًا شفاعتخواهی از پیامبر$ مانند دعای غیر الله نیست؛ بلکه دعایی که به نیت خدادانستن مخلوق باشد، باطل است. همچنین با آوردن روایاتی از اصحاب، اثبات شد که آنان از پیامبر$ بعد از رحلتشان شفاعت میخواستند. ازاینرو هم میتوان بدون واسطه از آن بزرگوار شفاعت خواست و هم اینکه بعد از وفات ایشان نیز شفاعتخواهی مجاز است.
حکیمی, مرتضی, & قاضی زاده, حسین. (1399). بررسی دیدگاه وهابیان در طلب شفاعت از اولیای خدا با تکیه بر نظرات نویسندگان معاصر. سراج منیر, 10(38), 61-78.
MLA
مرتضی حکیمی; حسین قاضی زاده. "بررسی دیدگاه وهابیان در طلب شفاعت از اولیای خدا با تکیه بر نظرات نویسندگان معاصر". سراج منیر, 10, 38, 1399, 61-78.
HARVARD
حکیمی, مرتضی, قاضی زاده, حسین. (1399). 'بررسی دیدگاه وهابیان در طلب شفاعت از اولیای خدا با تکیه بر نظرات نویسندگان معاصر', سراج منیر, 10(38), pp. 61-78.
VANCOUVER
حکیمی, مرتضی, قاضی زاده, حسین. بررسی دیدگاه وهابیان در طلب شفاعت از اولیای خدا با تکیه بر نظرات نویسندگان معاصر. سراج منیر, 1399; 10(38): 61-78.