دانشجوی دکتری دانشگاه معارف، کارشناسی ارشد مؤسسۀ امام صادق و سطح 4 حوزۀ علمیۀ قم.
چکیده
به‌اعتقادِ سلفیان، سلف به دو قسمِ «زمانی» و «منهجی» تقسیم‌پذیر است. آنان سه قرنِ ابتداییِ اسلام یعنی صحابه، تابعان و تابعانِ تابعان را مشتمل بر سلف زمانی و منهجی می‌دانند و افرادی را که به منهج آنان ملتزم بوده‌اند، هرچند در آن محدودۀ زمانی زندگی نمی‌کردند، «سلفی» می‌خوانند. یکی از مبانیِ مهم سلفیان «حجیت فهم سلف» است. آنان پیروی از فهم سلف را در عقیده و عمل لازم می‌دانند. آیۀ 100 سورۀ توبه از ادلۀ قرآنیِ آنان بر حجیت فهم سلف است که با اشکالات فراوانی از درون خود آیه، آیات دیگر و همچنین روایات مواجه است؛ از‌این‌رو، آیۀ مذکور قدرت اثبات مدعای سلفیان بر حجیت فهم سلف را ندارد. در این مقاله با روش تحلیلی ـ توصیفی به بررسی و نقد دیدگاه سلفیان دربارۀ آیۀ 100 سورۀ توبه می‌پردازیم.
)