دانشجوی دکترای دانشگاه معارف اسلامی، کارشناسی ارشد مؤسسۀ امام صادق، سطح چهار حوزۀ علمیۀ قم، دانش‌پژوه مؤسسۀ دار الإعلام لمدرسة أهل البیت.
چکیده
«حدیث افتراق امت» در اکثر جوامع رواییِ مذاهب نقل شده است که بیانگر اصل افتراق و تعدد فرقه‌های موجود در میان امت اسلامی است. در برخی طرقِ این روایت عبارت‌هایی نقل شده است که مورد تمسک وهابیان قرار گرفته است. آنان با دو قید «کلّها فی النار إلا الواحدة» و «ما أنا علیه و أصحابی» اقدام به مشروعیت‌بخشی به منهج سلف کرده‌اند و پیروان این منهج را جزءِ فرقۀ ناجیه می‌خوانند و سایر طوائف اسلامی را که بر اساس این منهج عمل نکرده‌اند، کافر و گرفتار عذاب دوزخ می‌دانند. در این مقاله با بررسیِ سندی و دلالیِ حدیث افتراق، به این نتیجه رسیده‌ایم که بند اضافی در حدیث افتراق، نه‌تنها از حیث سندی مورد نقد است، بلکه از حیث دلالی نیز مدعای وهابیان را نمی‌تواند به اثبات برساند.
)